Bir hayalin gerçeğe dönüşmesinin kanıtı.
Tam tarihini bilmiyorum ama sürekli İbrahim ile bir oyun yapmak konusunda konuşup duruyorduk. Hayalimizdeki oyun hakkında senaryolar üretip duruyorduk. Karakterlerimizi, ırkların özelliklerini falan sürekli ama her defasında farklı farklı hayal ediyorduk. Oyunlara kendimizden neler katabiliriz, ne olsa bu oyun çok daha güzel olur deyip düşünürken ir yandan da sürekli oyun oynuyorduk. Bir sürü oyun oynadık. Bazılarında belli yerlere belli ittifaklara yükseldik bazılarında ise bizim için tam bir hayal kırıklığı oldu. Çoğu zaman geceleri bir oyun için sabahladık. Şu binayı dikelim şu orduyu gönderelim, şuna casus atalım gibi birçok planlarımız vardı. Çok iyi insanlarla tanıştık oyunlarda. Çok sıkı dostluklar kurduk. Aynı zamanda yeri geldi çok sinir olduk. O kadar ki gece gündüz kastığımız hesaplarımızı gözümüzü kapalı sildik. O kadar sinirlendik ki bir hafta okula gitmek yerine bize saldıranlara karşı atak yapmak için planlar kurup gece gündü binalar ve savaşçılarımızı geliştirmekle uğraştık.
Tüm bunlarla hayatımız sürüp giderken bir gün Veri Tabanı Yönetilmesi ve Modellenmesi dersinde hocamızın bir proje yapacaksınız demesi üzerine ben İbrahim’e dönüp usta bir oyun yapsak küçük kabileler olsa falan demem ve İbrahim’inde tamam yapalım demesi. Benim defalarca ciddi misin usta demem. Benimde her zaman ki bir adım ötesini düşünmeyen halim ile hocanın yanına çıkıp hocam biz arkadaşla oyun yapacağız deyip İbrahim ile ismimizi yazdırmam ile başladı kabile online maceramız.
Maceramıza başlamada en büyük etken aslında yanınızda İbrahim gibi bir arkadaşınızın olması. Sizin hayal ettiklerinize hadi yapalım diyecek birinin olması. Bir hayali gerçek kılan en önemli etken budur bence. İbrahim o gün o sözleri söylememiş olsaydı daha basit, hiç istemediğim, zorlukla yapacağım bir projede uğraşıyor olacaktım. Bu makaleciği bile yazmıyor olacaktım. O yüzden her şey için teşekkür etmek istiyorum İbrahim arkadaşıma.
Var gücümle ben gördüğüm karakter çizimlerini falan toplamaya uğraşıyordum internette. Önüme ne gelirse ilerde lazım olur mantığı ile indiriyordum bilgisayara. Photoshop için fırçalar, actionlar, style’lar efektler ne bulursam. O aralar yaptığım tek iş bu olmuştu herhalde. Anime izliyor netten resim indiriyordum. Sonra İbrahim usta bak şöyle şöyle bişi var dedi ve bana devana projesini anlatmaya başladı. Kodlarını inceledik biraz. Sonra İbrahim biraz değiştirip ortaya kabile yazınca bir hoş oldum ve o kadar mutlu oldum ki. Bir şeylerin olacağına inanmaya başladım.
İnanmaya başladım ama fazla bir çalışma yapamadık ilki için. Gerek benim hastanede olmam gerekte vizelerin gelmesi bizi biraz sıkıştırdı. Saden en kötü dönemlerimden biriydi o. Versiyon 1 dediğimiz o ilk Kabile Online’ı bir hafta gibi bir sürede tamamladık.
Gece vaktiydi. İbrahim’in evinde onun çatı katında oturduk aklımıza gelenleri hafiften yazmaya başladık. Hani açıkçası ilk başlarda tam inanmıyordum bir şeyler çıkaracağımıza ama sonunda gezegen ismi, ülkelerin isimleri, ırkların özellikleri falan derken gecenin ilerleyen saatlerin de okuyunca insanın içini gıdıklayan bir hikayemiz olmuştu. Birkaç kez okudum hikayeyi. Sabaha sunum vardı ve iyice ezberlemem gerekiyordu hikayeyi. İbrahim ben hikayeyi ezberlerken database ile uğraşıyor, tamamen türkçeleştirmeye çalışıyordu. Ben sunumu hazırlamaya başlamış, bir taraftan da sunumu nasıl yapacağımızı konuşuyorduk. Sabaha kadar böyle geçti. Sunum tamamlanmamıştı. Oyun tamamen çalışmıyordu. Sadece belli kısımları çalışıyordu. Birkaç bina tam anlamı ile işlevini yerine getiriyordu. Görüntüsü ise baha kötüydü. Okula gittik. Sunumun kalanını bizden öncekin arkadaşlar anlatırken arka tarafta tamamladık.
Sunum sırası bize geldiğinde ilk başlarda ne yapacağımızı bilmiyorduk. Bu İbrahim ile çıktığımız ilk sunumdu. Ağır adımlarla kürsüye geldikten sonra yavaş hareketlerle bilgisayarı sunuma hazırlamaya başladık. Her şey tamamdı artık. Bütün sınıfın önünde bizim için küçük ama kabilenistan için büyük bir adım atıyorduk. Sunuma ilk olarak kabile online’ın bir gece boyunca uğraşarak hazırladığımız hikayesi ile başladık. Ben hikayeyi tamamladıktan sonra İbrahim bilgisayar ile veri tabanımızı anlatmaya başladı.
Bir yandan tabloları anlatıyor bir yandan da oyun içerisinde ki çalışan binaları falan gösteriyordu. Oyunun oynanışı. Köyün kurulumu ve gelişimi ile ilgili bilgiler sunuyordu. Bunları yaparken tabi hoca yapamadığımız yerleri görüp sorunca da yetişmediğini veya halen o bölümlerin üzerinde uğraştığımızı bildirmekteydi hocaya. Hocanın “sorusu olan var mı” sözleriyle sunumumuzu tamamladık.
Hocanın genel tavrı ile sunumumuzu beğendiğini düşünüyorduk. Sunumum tamamlayıp ayrılırken. Baya ilgiliydi ufak oyunumuzla. Ondan da önemlisi her öğrencide olduğu gibi bizde de sınav sonrası nasıl geçtiğini ne olacağını düşünmeden sırf sunumun geçmesinden dolayı bir rahatlama vardı.
Sonuçlar açıklandığında ise güzel bir B2 notu ile dersten geçmiş olduk.
Devamı gelecek …
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
hmm